Trzydziesta Niedziela zwykła lub Uroczystość rocznicy poświęcenia kościoła własnego.
25 października 2015 r.
Trzydziesta Niedziela zwykła
Rok B, I
w kościele katedralnym i kościołach nie poświęconych (pobłogosławionych) i w kościołach poświęconych (dedykowanych, dawniej zwanych konsekrowanymi), których data poświęcenia jest znana
lub Uroczystość rocznicy poświęcenia kościoła własnego
w kościołach poświęconych, których data poświęcenia jest nieznana(1 Krl 8,22-23.27-30; 1 Kor 3,9b-11; Mt 16,13-19).
Pierwsze czytanie:
| |
Psalm responsoryjny:
| |
Drugie czytanie:
| |
Śpiew przed Ewangelią:
| |
Ewangelia:
|
PIERWSZE CZYTANIE
Jr 31, 7-9 Pan wybawił swój lud
Czytanie z Księgi proroka Jeremiasza
To mówi Pan:
«Wykrzykujcie radośnie na cześć Jakuba, weselcie się pierwszym wśród narodów. Głoście, wychwalajcie i mówcie: „Pan wybawił swój lud, Resztę Izraela”.
Oto sprowadzę ich z ziemi północnej i zgromadzę ich z krańców ziemi. Są wśród nich niewidomi i dotknięci kalectwem, kobieta brzemienna wraz z położnicą; powracają wielką gromadą.
Oto wyszli z płaczem, lecz wśród pociech ich przyprowadzę. Przywiodę ich do strumienia wody równą drogą, nie potkną się na niej. Jestem bowiem ojcem dla Izraela, a Efraim jest moim synem pierworodnym».
«Wykrzykujcie radośnie na cześć Jakuba, weselcie się pierwszym wśród narodów. Głoście, wychwalajcie i mówcie: „Pan wybawił swój lud, Resztę Izraela”.
Oto sprowadzę ich z ziemi północnej i zgromadzę ich z krańców ziemi. Są wśród nich niewidomi i dotknięci kalectwem, kobieta brzemienna wraz z położnicą; powracają wielką gromadą.
Oto wyszli z płaczem, lecz wśród pociech ich przyprowadzę. Przywiodę ich do strumienia wody równą drogą, nie potkną się na niej. Jestem bowiem ojcem dla Izraela, a Efraim jest moim synem pierworodnym».
PSALM RESPONSORYJNY:
Ps 126 (125), 1-2ab. 2cd-3. 4-5. 6 (R.: por. 3)
Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nas.
Gdy Pan odmienił los Syjonu, *
wydało się nam, że śnimy.
Usta nasze były pełne śmiechu, *
a język śpiewał z radości.
wydało się nam, że śnimy.
Usta nasze były pełne śmiechu, *
a język śpiewał z radości.
Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nas.
Mówiono wtedy między poganami: *
«Wielkie rzeczy im Pan uczynił».
Pan uczynił nam wielkie rzeczy *
i ogarnęła nas radość.
«Wielkie rzeczy im Pan uczynił».
Pan uczynił nam wielkie rzeczy *
i ogarnęła nas radość.
Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nas.
Odmień znowu nasz los, Panie, *
jak odmieniasz strumienie na Południu.
Ci, którzy we łzach sieją, *
żąć będą w radości.
jak odmieniasz strumienie na Południu.
Ci, którzy we łzach sieją, *
żąć będą w radości.
Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nas.
Idą i płaczą *
niosąc ziarno na zasiew,
lecz powrócą z radością *
niosąc swoje snopy.
niosąc ziarno na zasiew,
lecz powrócą z radością *
niosąc swoje snopy.
DRUGIE CZYTANIE
Hbr 5, 1-6 Chrystus kapłanem na wieki
Czytanie z Listu do Hebrajczyków
Każdy arcykapłan z ludzi brany, dla ludzi bywa ustanawiany w sprawach odnoszących się do Boga, aby składał dary i ofiary za grzechy. Może on współczuć z tymi, którzy nie wiedzą i błądzą, ponieważ sam podlega słabościom. Powinien przeto jak za lud, tak i za samego siebie składać ofiary za grzechy. I nikt sam sobie nie bierze tej godności, lecz tylko ten, kto jest powołany przez Boga jak Aaron.
Podobnie i Chrystus nie sam siebie okrył sławą przez to, iż stał się arcykapłanem, ale uczynił to Ten, który powiedział do Niego: «Ty jesteś moim Synem, Jam Cię dziś zrodził», jak i w innym miejscu: «Tyś jest kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka».
Podobnie i Chrystus nie sam siebie okrył sławą przez to, iż stał się arcykapłanem, ale uczynił to Ten, który powiedział do Niego: «Ty jesteś moim Synem, Jam Cię dziś zrodził», jak i w innym miejscu: «Tyś jest kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka».
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ:
Por. 2 Tm 1, 10b
Alleluja, Alleluja, Alleluja
Nasz Zbawiciel Jezus Chrystus śmierć zwyciężył,
a na życie rzucił światło przez Ewangelię.
a na życie rzucił światło przez Ewangelię.
EWANGELIA
Mk 10,46-52 Uzdrowienie niewidomego
Słowa Ewangelii według świętego Marka
Gdy Jezus razem z uczniami i sporym tłumem wychodził z Jerycha, niewidomy żebrak Bartymeusz, syn Tymeusza, siedział przy drodze. Ten słysząc, że to jest Jezus z Nazaretu, zaczął wołać: «Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną». Wielu nastawało na niego, żeby umilkł. Lecz on jeszcze głośniej wołał: «Synu Dawida, ulituj się nade mną».
Jezus przystanął i rzekł: «Zawołajcie go». I przywołali niewidomego, mówiąc mu: «Bądź dobrej myśli, wstań, woła cię». On zrzucił z siebie płaszcz, zerwał się i przyszedł do Jezusa. A Jezus przemówił do niego: «Co chcesz, abym ci uczynił? »
Powiedział Mu niewidomy: «Rabbuni, żebym przejrzał».
Jezus mu rzekł: «Idź, twoja wiara cię uzdrowiła». Natychmiast przejrzał i szedł za Nim drogą.
Jezus przystanął i rzekł: «Zawołajcie go». I przywołali niewidomego, mówiąc mu: «Bądź dobrej myśli, wstań, woła cię». On zrzucił z siebie płaszcz, zerwał się i przyszedł do Jezusa. A Jezus przemówił do niego: «Co chcesz, abym ci uczynił? »
Powiedział Mu niewidomy: «Rabbuni, żebym przejrzał».
Jezus mu rzekł: «Idź, twoja wiara cię uzdrowiła». Natychmiast przejrzał i szedł za Nim drogą.
Oto słowo Pańskie.
Wspomnienie
Trzydziesta Niedziela zwykła lub Uroczystość rocznicy poświęcenia kościoła własnego.
Trzydziesta Niedziela zwykła w kościele katedralnym i kościołach nie poświęconych (pobłogosławionych) i w kościołach poświęconych (dedykowanych, dawniej zwanych konsekrowanymi), których data poświęcenia jest znana lub Uroczystość rocznicy poświęcenia kościoła własnego
w kościołach poświęconych, których data poświęcenia jest nieznana.
w kościołach poświęconych, których data poświęcenia jest nieznana.
Kazanie
Kroczyć za Bogiem
O. Dariusz Kowalczyk SJ Dzisiejsze czytania ukazują Boga, który czyni wielkie rzeczy dla nas, wyzwala, uzdrawia. Niekiedy koncentrujemy się na nieszczęściach, których doświadczamy osobiście, albo o których dowiadujemy się z mediów. I pozwalamy, aby owe nieszczęścia przysłoniły nam ogrom dobra, które każdego dnia jest naszym udziałem. Tymczasem wiara w Boga oznacza m.in. bycie Bogu wdzięcznym. Bo jeśli nawet w życiu nie wszystko nam się układa tak, jak byśmy chcieli, to wiemy, że „Jezus Chrystus śmierć zwyciężył, a na życie rzucił światło przez Ewangelię”, jak to głosi dziś aklamacja. Dlatego możemy „wykrzykiwać radośnie”, do czego zaprasza nas prorok Jeremiasz w I czytaniu. Powodem naszej radości nie są bowiem jedynie rzeczy, które przemijają, ale wieczna miłość Boga do nas. Bóg, który objawił się w Jezusie Chrystusie, nie jest jedynie doskonałym, ale dalekim Absolutem. Jest Bogiem z nami, który stał się człowiekiem, i – jak pisze autor Listu do Hebrajczyków – może z nami współczuć, bo podlega słabości, choć jest bez grzechu. Wcielenie, śmierć na krzyżu i zmartwychwstanie oznaczają, że Bóg stanął nieodwołalnie po stronie człowieka. W tym zbawczym dziele Boga człowiek nie może jednak pozostawać bierny. Bóg chce nas zbawiać, ale nie bez nas. Każdy z nas może odnaleźć się w postaci niewidomego żebraka Bartymeusza. Nawet jeśli wzrok mamy dobry, to przecież jakże często dotyka nas ślepota egzystencjalna. Nie widzimy wyraźnie rzeczywistości w nas i wokół nas. Czujemy się zagubieni. Wołajmy wówczas razem z Bartymeuszem: „Jezusie, ulituj się nade mną”. Nasza modlitwa powinna być wytrwała, nawet jeśli świat podpowiada nam, że nie ma sensu się modlić. Jezus usłyszał modlitwę żebraka i kazał uczniom go przywołać. Możemy dostrzec tutaj rolę Kościoła, który w imię Chrystusa gromadzi ludzi. Potem Mistrz z Nazaretu zadał Bartymeuszowi konkretne pytanie: „Co chcesz, abym ci uczynił?”. A ten odpowiedział, że chce odzyskać wzrok. Na modlitwie przed Bogiem warto być konkretnym, trzeba wiedzieć, czego się chce. I trzeba umieć odróżnić zachcianki od tego, co rzeczywiście jest dla nas ważne. Jezus przywraca niewidomemu wzrok i stwierdza: „Idź, twoja wiara cię uzdrowiła”. W relacji z Chrystusem uzdrawiającym nie chodzi o jakieś cudowne sztuczki, które mają nam ułatwić życie, ale chodzi o wiarę, czyli zaufanie, że jestem w rękach mojego Zbawiciela. Ewangelista Marek konkluduje, że uzdrowiony szedł za Jezusem drogą. Każda otrzymana łaska ma nam pomóc nie w uzyskaniu samozadowolenia, ale w kroczeniu za Bogiem.
Modlitwa brewiarzowa
Trzydziesta niedziela zwykła. Teksty w psałterzu na niedzielę II tygodnia – s. 632 [s. 833]. W Godzinie czytań – czytania z 30. niedzieli zwykłej – s. 342. Antyfona do pieśni Zachariasza w Jutrzni i pieśni Maryi w Nieszporach z roku B – s. 346 [s. 639].
Albo: uroczystość rocznicy poświęcenia kościoła własnego. Teksty wspólne na poświęcenie kościoła – s. 1396 [s. 1590].
Albo: uroczystość rocznicy poświęcenia kościoła własnego. Teksty wspólne na poświęcenie kościoła – s. 1396 [s. 1590].
Przypomnienia
1. W niedzielę 1 listopada – uroczystość Wszystkich Świętych. Prosimy o liczny udział w procesji na cmentarzu.
2. W poniedziałek 2 listopada – Dzień Zaduszny.
Do 8 listopada za nawiedzenie cmentarza można zyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami.
3. Pamiętajmy o wypominkach za zmarłych.
4. Zachęcajmy do zyskiwania odpustów za zmarłych.
2. W poniedziałek 2 listopada – Dzień Zaduszny.
Do 8 listopada za nawiedzenie cmentarza można zyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami.
3. Pamiętajmy o wypominkach za zmarłych.
4. Zachęcajmy do zyskiwania odpustów za zmarłych.
Intencje Apostolstwa Modlitwy na miesiąc październik 2015 r.
OGÓLNA: Aby został wykorzeniony handel ludźmi, nowoczesna forma niewolnictwa.
EWANGELIZACYJNA: Aby wspólnoty chrześcijańskie na kontynencie azjatyckim w duchu misyjnym głosiły Ewangelię tym, którzy jeszcze na nią czekają.
II Krucjata Modlitw w intencji Ojczyzny: O dalszy rozwój duszpasterstwa rodzinnego w Kościele polskim, obejmującym również pary niesakramentalne.
EWANGELIZACYJNA: Aby wspólnoty chrześcijańskie na kontynencie azjatyckim w duchu misyjnym głosiły Ewangelię tym, którzy jeszcze na nią czekają.
II Krucjata Modlitw w intencji Ojczyzny: O dalszy rozwój duszpasterstwa rodzinnego w Kościele polskim, obejmującym również pary niesakramentalne.
Komentarze
Prześlij komentarz