Św. Jadwigi Śląskiej
16 października 2015 r., Piątek
Rok B, I
Dwudziesty ósmy tydzień okresu zwykłego
Św. Jadwigi Śląskiej
Rok B, I
Dwudziesty ósmy tydzień okresu zwykłego
Św. Jadwigi Śląskiej
Wspomnienie obowiązkowe
W metropolii wrocławskiej i górnośląskiej: Głównej Patronki Śląska i archidiecezji wrocławskiej – Uroczystość
Pierwsze czytanie:
|
W kościołach, w których nie obchodzi się uroczystości, przed Ewangelią jest jedno czytanie.
|
Psalm responsoryjny:
| |
Drugie czytanie:
| |
Śpiew przed Ewangelią:
| |
Ewangelia:
|
PIERWSZE CZYTANIE
W kościołach, w których nie obchodzi się uroczystości, przed Ewangelią jest jedno czytanie.
Prz 31, 10-13. 19-20. 30-31 Niewiasta, która boi się Pana
Czytanie z Księgi Przysłów
Niewiastę dzielną któż znajdzie? Jej wartość przewyższa perły.
Serce małżonka jej ufa, na zyskach mu nie zbywa; nie czyni mu źle, ale dobrze przez wszystkie dni jego życia. O len się stara i wełnę, pracuje starannie rękami.
Wyciąga ręce po kądziel, jej palce chwytają wrzeciono. Otwiera dłoń ubogiemu, do nędzarza wyciąga swe ręce.
Kłamliwy wdzięk i marne jest piękno: chwalić należy niewiastę, co boi się Pana. Z owocu jej rąk jej dajcie, niech w bramie chwalą jej czyny.
Serce małżonka jej ufa, na zyskach mu nie zbywa; nie czyni mu źle, ale dobrze przez wszystkie dni jego życia. O len się stara i wełnę, pracuje starannie rękami.
Wyciąga ręce po kądziel, jej palce chwytają wrzeciono. Otwiera dłoń ubogiemu, do nędzarza wyciąga swe ręce.
Kłamliwy wdzięk i marne jest piękno: chwalić należy niewiastę, co boi się Pana. Z owocu jej rąk jej dajcie, niech w bramie chwalą jej czyny.
PSALM RESPONSORYJNY:
Ps 103 (102), 1-2. 3-4. 8 i 13 17-18 (R.: por. 1a)
Chwal i błogosław, duszo moja, Pana.
Błogosław, duszo moja, Pana, *
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana *
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana *
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.
Chwal i błogosław, duszo moja, Pana.
On odpuszcza wszystkie twoje winy *
i leczy wszystkie choroby.
On twoje życie ratuje od zguby, *
obdarza cię łaską i zmiłowaniem.
i leczy wszystkie choroby.
On twoje życie ratuje od zguby, *
obdarza cię łaską i zmiłowaniem.
Chwal i błogosław, duszo moja, Pana.
Miłosierny jest Pan i łaskawy, *
nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.
Jak ojciec lituje się nad dziećmi, *
tak Pan się lituje nad tymi, którzy się Go boją.
nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.
Jak ojciec lituje się nad dziećmi, *
tak Pan się lituje nad tymi, którzy się Go boją.
Chwal i błogosław, duszo moja, Pana.
Łaska zaś Boga jest wieczna dla Jego wyznawców, *
a Jego sprawiedliwość nad ich potomstwem,
nad wszystkimi, którzy strzegą Jego przymierza *
i pamiętają, by spełniać Jego przykazania.
a Jego sprawiedliwość nad ich potomstwem,
nad wszystkimi, którzy strzegą Jego przymierza *
i pamiętają, by spełniać Jego przykazania.
DRUGIE CZYTANIE
1 Tm 5, 3-10 Wdowy poświęcone Bogu
Czytanie z Pierwszego listu świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza
Najmilszy:
Miej we czci te wdowy, które są rzeczywiście wdowami. Jeśli zaś jaka wdowa ma dzieci albo wnuki, niechże się one uczą najpierw pieczołowitości względem własnej rodziny i odpłacania się rodzicom wdzięcznością. Jest to bowiem rzeczą miłą w oczach Bożych.
Ta zaś, która rzeczywiście jest wdową, jako osamotniona złożyła nadzieję w Bogu i trwa w zanoszeniu próśb i modlitw we dnie i w nocy. Lecz ta, która żyje rozpustnie, za życia umarła. I to nakazuj, ażeby były nienaganne.
A jeśli kto nie dba o swoich, a zwłaszcza o domowników, wyparł się wiary i gorszy jest od niewierzącego.
Do spisu należy wciągać taką wdowę, która ma co najmniej lat sześćdziesiąt, była żoną jednego męża, ma za sobą świadectwo o takich dobrych czynach: że dzieci wychowała, że była gościnna, że obmyła nogi świętych, że zasmuconym przyszła z pomocą, że pilnie brała udział we wszelkim dobrym dziele.
Miej we czci te wdowy, które są rzeczywiście wdowami. Jeśli zaś jaka wdowa ma dzieci albo wnuki, niechże się one uczą najpierw pieczołowitości względem własnej rodziny i odpłacania się rodzicom wdzięcznością. Jest to bowiem rzeczą miłą w oczach Bożych.
Ta zaś, która rzeczywiście jest wdową, jako osamotniona złożyła nadzieję w Bogu i trwa w zanoszeniu próśb i modlitw we dnie i w nocy. Lecz ta, która żyje rozpustnie, za życia umarła. I to nakazuj, ażeby były nienaganne.
A jeśli kto nie dba o swoich, a zwłaszcza o domowników, wyparł się wiary i gorszy jest od niewierzącego.
Do spisu należy wciągać taką wdowę, która ma co najmniej lat sześćdziesiąt, była żoną jednego męża, ma za sobą świadectwo o takich dobrych czynach: że dzieci wychowała, że była gościnna, że obmyła nogi świętych, że zasmuconym przyszła z pomocą, że pilnie brała udział we wszelkim dobrym dziele.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ:
Mt 5, 6
Alleluja, Alleluja, Alleluja
Błogosławieni, którzy łaską i pragną sprawiedliwości,
albowiem będą nasyceni.
albowiem będą nasyceni.
EWANGELIA
Mk 3, 31-35 Prawdziwa rodzina Chrystusa
Słowa Ewangelii według świętego Marka
Nadeszła Matka Jezusa i bracia i stojąc na dworze, posłali po Niego, aby Go przywołać.
Właśnie tłum ludzi siedział wokół Niego, gdy Mu powiedzieli: «Oto Twoja Matka i bracia na dworze pytają się o Ciebie.
Odpowiedział im: «Któż jest moją matką i którzy są braćmi?»
I spoglądając na siedzących dokoła Niego rzekł: «Oto moja matka i moi bracia. Bo kto pełni wolę Bożą, ten Mi jest bratem, siostrą i matką».
Właśnie tłum ludzi siedział wokół Niego, gdy Mu powiedzieli: «Oto Twoja Matka i bracia na dworze pytają się o Ciebie.
Odpowiedział im: «Któż jest moją matką i którzy są braćmi?»
I spoglądając na siedzących dokoła Niego rzekł: «Oto moja matka i moi bracia. Bo kto pełni wolę Bożą, ten Mi jest bratem, siostrą i matką».
Oto słowo Pańskie.
Wspomnienie
Wspomnienie św. Jadwigi Śląskiej.
Święta Jadwiga, główna patronka Śląska, urodziła się ok. 1179 r. jako córka hrabiego Andechs. Otrzymała bardzo staranne wychowanie religijne – najpierw w domu rodzinnym, a następnie u Sióstr Benedyktynek w Kitzingen. Mając trzynaście lat, Jadwiga poślubiła polskiego księcia Henryka Brodatego, z którym miała siedmioro dzieci. Jako matka swoim dzieciom przekazała najwspanialsze wartości religijne i moralne, także przywiązanie do Ojczyzny. Przez cały czas wspierała swojego męża w rządach, zwłaszcza w kwestii utrzymania pokoju. Ukochany syn Jadwigi Henryk Pobożny poległ w bitwie z Tatarami pod Legnicą w 1241 r. Ostatnie lata swojego życia św. Jadwiga spędziła u Cystersek w Trzebnicy, w ufundowanym przez siebie klasztorze. Towarzyszyła jej córka Gertruda, która była przełożoną tego klasztoru. Św. Jadwiga zmarła w opinii świętości 15 października 1243 r. Jej relikwie spoczywają w Trzebnicy. Jest szczególną patronką wyboru kard. Karola Wojtyły na Stolicę św. Piotra 16 października 1978 r.
Komentarze
Prześlij komentarz