Wspomnienie św. Grzegorza Wielkiego, papieża i doktora Kościoła.
3 września 2015 r., Czwartek
Rok B, I
Dwudziesty drugi tydzień okresu zwykłego
Rok B, I
Dwudziesty drugi tydzień okresu zwykłego
Św. Grzegorza Wielkiego, papieża i doktora Kościoła
Wspomnienie obowiązkowe
Wspomnienie obowiązkowe
Pierwsze czytanie:
| |
Psalm responsoryjny:
| |
Śpiew przed Ewangelią:
| |
Ewangelia:
|
PIERWSZE CZYTANIE
2 Kor 4, 1-2. 5-7 Głosimy Jezusa Chrystusa
Czytanie z Drugiego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
Oddani posługiwaniu zleconemu nam przez miłosierdzie, nie upadamy na duchu. Unikamy postępowania ukrywającego sprawy hańbiące, nie uciekamy się do żadnych podstępów ani nie fałszujemy słowa Bożego, lecz okazywaniem prawdy przedstawiamy siebie samych w obliczu Boga osądowi sumienia każdego człowieka.
Nie głosimy bowiem siebie samych, lecz Chrystusa Jezusa jako Pana, a nas jako sługi wasze przez Jezusa. Albowiem Bóg, Ten, który rozkazał ciemnościom, by zajaśniały światłem, zabłysnął w naszych sercach, by olśnić nas jasnością poznania chwały Bożej na obliczu Chrystusa.
Przechowujemy skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas.
Oddani posługiwaniu zleconemu nam przez miłosierdzie, nie upadamy na duchu. Unikamy postępowania ukrywającego sprawy hańbiące, nie uciekamy się do żadnych podstępów ani nie fałszujemy słowa Bożego, lecz okazywaniem prawdy przedstawiamy siebie samych w obliczu Boga osądowi sumienia każdego człowieka.
Nie głosimy bowiem siebie samych, lecz Chrystusa Jezusa jako Pana, a nas jako sługi wasze przez Jezusa. Albowiem Bóg, Ten, który rozkazał ciemnościom, by zajaśniały światłem, zabłysnął w naszych sercach, by olśnić nas jasnością poznania chwały Bożej na obliczu Chrystusa.
Przechowujemy skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas.
PSALM RESPONSORYJNY:
Ps 119 (118), 129-130. 132-133. 135 i 144 (R.: por. 105)
Światłem stóp moich jest Twe słowo, Panie.
Twoje napomnienia są przedziwne, *
dlatego przestrzega ich moja dusza.
Poznanie Twoich słów oświeca *
i naucza niedoświadczonych.
dlatego przestrzega ich moja dusza.
Poznanie Twoich słów oświeca *
i naucza niedoświadczonych.
Światłem stóp moich jest Twe słowo, Panie.
Zwróć się do mnie i zmiłuj się nade mną, *
tak jak czynisz z miłującymi Twe imię.
Umocnij moje kroki Twoim słowem *
niech nie panuje we mnie żadna niegodziwość.
tak jak czynisz z miłującymi Twe imię.
Umocnij moje kroki Twoim słowem *
niech nie panuje we mnie żadna niegodziwość.
Światłem stóp moich jest Twe słowo, Panie.
Okaż Twemu słudze światło swego oblicza *
i naucz mnie Twoich ustaw.
Wieczna jest sprawiedliwość Twych napomnień, *
daj mi je zrozumieć, a żyć będę.
i naucz mnie Twoich ustaw.
Wieczna jest sprawiedliwość Twych napomnień, *
daj mi je zrozumieć, a żyć będę.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ:
J 15, 15b
Alleluja, Alleluja, Alleluja
Nazwałem was przyjaciółmi,
albowiem oznajmiłem wam wszystko,
co usłyszałem od Ojca mego.
albowiem oznajmiłem wam wszystko,
co usłyszałem od Ojca mego.
EWANGELIA
Łk 22, 24-30 Największy niech będzie jak najmłodszy
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Powstał również spór między nimi o to, który z nich zdaje się być największy. Lecz On rzekł do nich: «Królowie narodów panują nad nimi, a ich władcy przyjmują nazwę dobroczyńców. Wy zaś nie tak macie postępować. Lecz największy między wami niech będzie jak najmłodszy, a przełożony jak sługa. Któż bowiem jest większy? Czy ten, kto siedzi za stołem, czy ten, kto służy? Czyż nie ten, kto siedzi za stołem? Otóż Ja jestem pośród was jak ten, kto służy.
Wyście wytrwali przy Mnie w moich przeciwnościach. Dlatego i Ja przekazuję wam królestwo, jak Mnie przekazał je mój Ojciec: abyście w królestwie moim jedli i pili przy moim stole oraz żebyście zasiadali na tronach i sądzili dwanaście pokoleń Izraela».
Wyście wytrwali przy Mnie w moich przeciwnościach. Dlatego i Ja przekazuję wam królestwo, jak Mnie przekazał je mój Ojciec: abyście w królestwie moim jedli i pili przy moim stole oraz żebyście zasiadali na tronach i sądzili dwanaście pokoleń Izraela».
Oto słowo Pańskie.
Wspomnienie
Wspomnienie św. Grzegorza Wielkiego, papieża i doktora Kościoła.
Św. Grzegorz Wielki urodził się w Rzymie ok. 540 r. Pochodził z rodziny senatorskiej. Wychowany był w duchu religijnym. Otrzymał wykształcenie prawnicze i klasyczne. Od 572 r. był prefektem Rzymu, odpowiedzialnym za bezpieczeństwo i obronę miasta. W swojej służbie publicznej stawał po stronie Kościoła. Zrezygnował z kariery politycznej, uważając, że nie da się pogodzić służby Bogu i światu. Część swojego majątku przekazał Kościołowi, a swój dom przekształcił na klasztor o regule benedyktyńskiej. Dużą sumę pieniędzy przekazał również na rzecz ubogich. Oddał się modlitwie, kontemplacji i gruntownemu studium Pisma Świętego i Ojców Kościoła. Za swojego duchowego i intelektualnego mistrza uważał św. Augustyna. Już jako diakon w latach 578-586 przebywał w Konstantynopolu, zachowując styl życia zakonnego, a jednocześnie podejmując działania dyplomatyczne jako legat papieski, za co zyskał duże uznanie u cesarzy Tyberiusza i Maurycjusza.
Po śmierci Pelagiusza II duchowieństwo i lud Rzymu wybrało Grzegorza na papieża. Jego pontyfikat uznany był za szczególnie ciekawy i owocny i to w prawie wszystkich dziedzinach życia Kościoła. Grzegorz okazał się zarówno mistrzem życia duchowego, miłośnikiem liturgii (uporządkował śpiew liturgiczny, zwany później chorałem gregoriańskim), jak i doskonałym organizatorem i zarządcą dóbr kościelnych.
Zmarł w 604 r. Jest, jednym z czterech wielkich doktorów Kościoła Zachodniego.
Po śmierci Pelagiusza II duchowieństwo i lud Rzymu wybrało Grzegorza na papieża. Jego pontyfikat uznany był za szczególnie ciekawy i owocny i to w prawie wszystkich dziedzinach życia Kościoła. Grzegorz okazał się zarówno mistrzem życia duchowego, miłośnikiem liturgii (uporządkował śpiew liturgiczny, zwany później chorałem gregoriańskim), jak i doskonałym organizatorem i zarządcą dóbr kościelnych.
Zmarł w 604 r. Jest, jednym z czterech wielkich doktorów Kościoła Zachodniego.
Komentarze
Prześlij komentarz