Dwudziesta czwarta Niedziela zwykła
13 września 2015 r.
Dwudziesta czwarta Niedziela zwykła
Rok B, I
Dwudziesta czwarta Niedziela zwykła
Rok B, I
Pierwsze czytanie:
| |
Psalm responsoryjny:
| |
Drugie czytanie:
| |
Śpiew przed Ewangelią:
| |
Ewangelia:
|
PIERWSZE CZYTANIE
Iz 50, S-9a Bóg wspiera swego sługę w prześladowaniach
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Pan Bóg otworzył mi ucho, a ja się nie oparłem ani się nie cofnąłem. Podałem grzbiet mój bijącym i policzki moje rwącym mi brodę. Nie zasłoniłem mojej twarzy przed zniewagami i opluciem.
Pan Bóg mnie wspomaga, dlatego jestem nieczuły na obelgi, dlatego uczyniłem twarz moją jak głaz i wiem, że wstydu nie doznam. Blisko jest Ten, który mnie uniewinni. Kto się odważy toczyć spór ze mną? Wystąpmy razem! Kto jest moim oskarżycielem? Niech się zbliży do mnie! Oto Pan Bóg mnie wspomaga! Któż mnie potępi?
Pan Bóg mnie wspomaga, dlatego jestem nieczuły na obelgi, dlatego uczyniłem twarz moją jak głaz i wiem, że wstydu nie doznam. Blisko jest Ten, który mnie uniewinni. Kto się odważy toczyć spór ze mną? Wystąpmy razem! Kto jest moim oskarżycielem? Niech się zbliży do mnie! Oto Pan Bóg mnie wspomaga! Któż mnie potępi?
PSALM RESPONSORYJNY:
Ps 116A (114), 1-2. 3-4. 5-6. 8-9 (R.: por. 9)
W krainie życia będę widział Boga.
lub Alleluja.
lub Alleluja.
Miłuję Pana, albowiem usłyszał *
głos mego błagania,
bo skłonił ku mnie swe ucho *
w dniu, w którym wołałem.
głos mego błagania,
bo skłonił ku mnie swe ucho *
w dniu, w którym wołałem.
W krainie życia będę widział Boga.
lub Alleluja.
lub Alleluja.
Oplotły mnie więzy śmierci, †
dosięgły mnie pęta otchłani, *
ogarnął mnie strach i udręka.
Ale wezwałem imienia Pana: *
«O Panie, ratuj me życie!»
dosięgły mnie pęta otchłani, *
ogarnął mnie strach i udręka.
Ale wezwałem imienia Pana: *
«O Panie, ratuj me życie!»
W krainie życia będę widział Boga.
lub Alleluja.
lub Alleluja.
Pan jest łaskawy i sprawiedliwy, *
Bóg nasz jest miłosierny.
Pan strzeże ludzi prostego serca: *
byłem w niedoli, a On mnie wybawił.
Bóg nasz jest miłosierny.
Pan strzeże ludzi prostego serca: *
byłem w niedoli, a On mnie wybawił.
W krainie życia będę widział Boga.
lub Alleluja.
lub Alleluja.
Uchronił bowiem moją duszę od śmierci, *
oczy moje od łez, nogi od upadku.
Będę chodził w obecności Pana *
w krainie żyjących.
oczy moje od łez, nogi od upadku.
Będę chodził w obecności Pana *
w krainie żyjących.
DRUGIE CZYTANIE
Jk 2, 14-18 Wiara nie połączona z uczynkami jest martwa
Czytanie z Listu świętego Jakuba Apostoła
Jaki z tego pożytek, bracia moi, skoro ktoś będzie utrzymywał, że wierzy, a nie będzie spełniał uczynków? Czy sama wiara zdoła go zbawić? Jeśli na przykład brat lub siostra nie mają odzienia lub brak im codziennego chleba, a ktoś z was powie im: «Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i najedzcie do syta», a nie dacie im tego, czego koniecznie potrzebują dla ciała, to na co się to przyda?
Tak też i wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie. Ale może ktoś powiedzieć: Ty masz wiarę, a ja spełniam uczynki. Pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, to ja ci pokażę wiarę ze swoich uczynków. Wierzysz, że jest jeden Bóg? Słusznie czynisz, lecz także i złe duchy wierzą i drżą.
Tak też i wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie. Ale może ktoś powiedzieć: Ty masz wiarę, a ja spełniam uczynki. Pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, to ja ci pokażę wiarę ze swoich uczynków. Wierzysz, że jest jeden Bóg? Słusznie czynisz, lecz także i złe duchy wierzą i drżą.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ:
Ga 6, 14
Alleluja, Alleluja, Alleluja
Nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego,
jak tylko z Krzyża Chrystusa,
dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie,
a ja dla świata.
jak tylko z Krzyża Chrystusa,
dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie,
a ja dla świata.
EWANGELIA
Mk 8, 27-35 Zapowiedź męki Chrystusa
Słowa Ewangelii według świętego Marka
Jezus udał się ze swoimi uczniami do wiosek pod Cezareą Filipową. W drodze pytał uczniów: «Za kogo uważają Mnie ludzie?»
Oni Mu odpowiedzieli: «Za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za jednego z proroków».
On ich zapytał: «A wy za kogo Mnie uważacie? »
Odpowiedział Mu Piotr: «Ty jesteś Mesjaszem». Wtedy surowo im przykazał, żeby nikomu o Nim nie mówili.
I zaczął ich pouczać, że Syn Człowieczy musi wiele cierpieć, że będzie odrzucony przez starszych, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; że będzie zabity, ale po trzech dniach zmartwychwstanie. A mówił zupełnie otwarcie te słowa.
Wtedy Piotr wziął Go na bok i zaczął Go upominać. Lecz On obrócił się i patrząc na swych uczniów, zgromił Piotra słowami: «Zejdź Mi z oczu, szatanie, bo nie myślisz o tym, co Boże, ale o tym, co ludzkie».
Potem przywołał do siebie tłum razem ze swoimi uczniami i rzekł im: «Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, ten je zachowa».
Oni Mu odpowiedzieli: «Za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za jednego z proroków».
On ich zapytał: «A wy za kogo Mnie uważacie? »
Odpowiedział Mu Piotr: «Ty jesteś Mesjaszem». Wtedy surowo im przykazał, żeby nikomu o Nim nie mówili.
I zaczął ich pouczać, że Syn Człowieczy musi wiele cierpieć, że będzie odrzucony przez starszych, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; że będzie zabity, ale po trzech dniach zmartwychwstanie. A mówił zupełnie otwarcie te słowa.
Wtedy Piotr wziął Go na bok i zaczął Go upominać. Lecz On obrócił się i patrząc na swych uczniów, zgromił Piotra słowami: «Zejdź Mi z oczu, szatanie, bo nie myślisz o tym, co Boże, ale o tym, co ludzkie».
Potem przywołał do siebie tłum razem ze swoimi uczniami i rzekł im: «Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, ten je zachowa».
Oto słowo Pańskie.
Kazanie
Ewangelia nie jest poematem…
Abp Wacław Depo Minęło już drugie tysiąclecie od ziemskiego życia Jezusa Chrystusa, a Jego ewangeliczne wezwanie nie straciło nic na swojej aktualności i jest bardzo konkretne: „Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje” (Mk 8, 34). Zbieżność tekstów Starego i Nowego Testamentu jest kluczem do interpretacji, który pozwala nam dotrzeć do głębszego sensu Ewangelii. To nie przez przypadek czytamy dzisiaj fragment Księgi Izajasza o „Cierpiącym Słudze Boga”. Pozostaje On wierny woli Boga pomimo zniewag i obelg: „Nie zasłoniłem mojej twarzy przed zniewagami i opluciem. Pan Bóg mnie wspomaga, dlatego jestem nieczuły na obelgi” (Iz 50, 6-7). To wołanie proroka i dla nas jest wskazaniem, komu zaufać pomimo cierpień.
Ewangelia według św. Marka ukazuje nam niezwykły sondaż Jezusa na temat własnej osoby. Większość ludzi uważała Chrystusa za niezwykłego człowieka czy nawet proroka przemawiającego w imię Boga. Ale to spojrzenie i odpowiedź były niewystarczające. Dlatego Jezus nalega, pytając swoich uczniów: „A wy za kogo Mnie uważacie?” (Mk 8, 29). Odpowiedź św. Piotra: „Ty jesteś Mesjaszem” Jezus precyzuje, wyjaśniając, na czym polega Jego posłannictwo mesjańskie. Potwierdza, że według zapowiedzi Izajasza, jest On „Cierpiącym Sługą Jahwe”. Następnie zaczyna pouczać uczniów, że Syn Człowieczy musi wiele cierpieć, że będzie odrzucony, zabity, a po trzech dniach zmartwychwstanie (por. Mk 8, 31).
Taka jest prawda o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym zrodzonym z Maryi Dziewicy, w którym Bóg Ojciec wypełnił swoje obietnice zbawienia ludzi. A ta prawda nie zależy od opinii ludzkiej, albowiem Bóg dał swojego Syna, aby każdy, kto w Niego uwierzy, nie zginął. Chrystus złożył w ofierze samego siebie, oddał swoje życie, a jest to życie samego Syna Bożego. Jak sam powiedział, nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie daje za przyjaciół. Kto nie przyjmuje Chrystusa, nie uznaje Go za swojego Zbawiciela i „chce zachować swoje życie” na tym świecie, straci je i narazi się równocześnie na utratę wiecznego zbawienia.
Trzeba nam głęboko pochylić się nad słowami Benedykta XVI z encykliki „Spe salvi”, mówiącymi, że Ewangelia jest nie tylko przesłaniem i informacją o orędziu Chrystusa, ale również „sprawia” fakty, o których mówi, i zmienia życie (por. n. 2). Dlatego wszelka dechrystianizacja, której jesteśmy poddawani, zaczyna się od zmiany sposobu myślenia na niezgodny z planem Boga. Wówczas łatwo nam już utracić osobiste więzy z Chrystusem i zobowiązania wynikające z wiary. A przecież św. Jakub Apostoł przypomina nam dzisiaj, że „wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie” (por. Jk 2, 17).
Ewangelia według św. Marka ukazuje nam niezwykły sondaż Jezusa na temat własnej osoby. Większość ludzi uważała Chrystusa za niezwykłego człowieka czy nawet proroka przemawiającego w imię Boga. Ale to spojrzenie i odpowiedź były niewystarczające. Dlatego Jezus nalega, pytając swoich uczniów: „A wy za kogo Mnie uważacie?” (Mk 8, 29). Odpowiedź św. Piotra: „Ty jesteś Mesjaszem” Jezus precyzuje, wyjaśniając, na czym polega Jego posłannictwo mesjańskie. Potwierdza, że według zapowiedzi Izajasza, jest On „Cierpiącym Sługą Jahwe”. Następnie zaczyna pouczać uczniów, że Syn Człowieczy musi wiele cierpieć, że będzie odrzucony, zabity, a po trzech dniach zmartwychwstanie (por. Mk 8, 31).
Taka jest prawda o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym zrodzonym z Maryi Dziewicy, w którym Bóg Ojciec wypełnił swoje obietnice zbawienia ludzi. A ta prawda nie zależy od opinii ludzkiej, albowiem Bóg dał swojego Syna, aby każdy, kto w Niego uwierzy, nie zginął. Chrystus złożył w ofierze samego siebie, oddał swoje życie, a jest to życie samego Syna Bożego. Jak sam powiedział, nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie daje za przyjaciół. Kto nie przyjmuje Chrystusa, nie uznaje Go za swojego Zbawiciela i „chce zachować swoje życie” na tym świecie, straci je i narazi się równocześnie na utratę wiecznego zbawienia.
Trzeba nam głęboko pochylić się nad słowami Benedykta XVI z encykliki „Spe salvi”, mówiącymi, że Ewangelia jest nie tylko przesłaniem i informacją o orędziu Chrystusa, ale również „sprawia” fakty, o których mówi, i zmienia życie (por. n. 2). Dlatego wszelka dechrystianizacja, której jesteśmy poddawani, zaczyna się od zmiany sposobu myślenia na niezgodny z planem Boga. Wówczas łatwo nam już utracić osobiste więzy z Chrystusem i zobowiązania wynikające z wiary. A przecież św. Jakub Apostoł przypomina nam dzisiaj, że „wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie” (por. Jk 2, 17).
Komentarze
Prześlij komentarz