Osiemnasta Niedziela zwykła
2 sierpnia 2015 r.
Osiemnasta Niedziela zwykła
Rok B, I
Osiemnasta Niedziela zwykła
Rok B, I
Pierwsze czytanie:
| |
Psalm responsoryjny:
| |
Drugie czytanie:
| |
Śpiew przed Ewangelią:
| |
Ewangelia:
|
PIERWSZE CZYTANIE
Wj 16, 2-4. 12-15 Bóg daje cudowny pokarm
Czytanie z Księgi Wyjścia
Na pustyni całe zgromadzenie synów Izraela zaczęło szemrać przeciw Mojżeszowi i przeciw Aaronowi. Synowie Izraela mówili im: «Obyśmy pomarli z ręki Pana w ziemi egipskiej, gdzieśmy zasiadali przed garnkami mięsa i chleb jadali do sytości. Wyprowadziliście nas na tę pustynię, aby głodem umorzyć całą tę rzeszę».
Pan powiedział wówczas do Mojżesza: «Oto ześlę wam chleb z nieba na kształt deszczu. I będzie wychodził lud, i każdego dnia będzie zbierał według potrzeby dziennej. Chcę ich także doświadczyć, czy pójdą za moimi rozkazami czy też nie».
«Słyszałem szemranie synów Izraela. Powiedz im tak: „O zmierzchu będziecie jeść mięso, a rano nasycicie się chlebem. Poznacie wtedy, że Ja, Pan, jestem waszym Bogiem”».
Rzeczywiście, wieczorem przyleciały przepiórki i pokryły obóz, a kiedy nazajutrz rano warstwa rosy uniosła się ku górze, ujrzano, że na pustyni leżało coś drobnego, ziarnistego, niby szron na ziemi. Na widok tego synowie Izraela pytali się wzajemnie: «Manhu?», to znaczy «co to jest?», gdyż nie wiedzieli, co to było.
Wtedy Mojżesz powiedział do nich: «To jest chleb, który Pan wam daje na pokarm».
Pan powiedział wówczas do Mojżesza: «Oto ześlę wam chleb z nieba na kształt deszczu. I będzie wychodził lud, i każdego dnia będzie zbierał według potrzeby dziennej. Chcę ich także doświadczyć, czy pójdą za moimi rozkazami czy też nie».
«Słyszałem szemranie synów Izraela. Powiedz im tak: „O zmierzchu będziecie jeść mięso, a rano nasycicie się chlebem. Poznacie wtedy, że Ja, Pan, jestem waszym Bogiem”».
Rzeczywiście, wieczorem przyleciały przepiórki i pokryły obóz, a kiedy nazajutrz rano warstwa rosy uniosła się ku górze, ujrzano, że na pustyni leżało coś drobnego, ziarnistego, niby szron na ziemi. Na widok tego synowie Izraela pytali się wzajemnie: «Manhu?», to znaczy «co to jest?», gdyż nie wiedzieli, co to było.
Wtedy Mojżesz powiedział do nich: «To jest chleb, który Pan wam daje na pokarm».
PSALM RESPONSORYJNY:
Ps 78 (77), 3 i 4bc. 23-24. 25 i 54 (R.: por. 24b)
Pokarmem z nieba Pan swój lud obdarzył.
Co usłyszeliśmy i cośmy poznali, *
i co nam opowiedzieli nasi ojcowie,
opowiemy przyszłemu pokoleniu, *
chwałę Pana i Jego potęgę.
i co nam opowiedzieli nasi ojcowie,
opowiemy przyszłemu pokoleniu, *
chwałę Pana i Jego potęgę.
Pokarmem z nieba Pan swój lud obdarzył.
Pan Bóg z góry wydał rozkaz chmurom *
i bramy nieba otworzył.
Jak deszcz spuścił mannę do jedzenia, *
podarował im chleb niebieski.
i bramy nieba otworzył.
Jak deszcz spuścił mannę do jedzenia, *
podarował im chleb niebieski.
Pokarmem z nieba Pan swój lud obdarzył.
Spożywał człowiek chleb aniołów, *
zesłał im jadła do syta.
Wprowadził ich do ziemi swej świętej, *
na górę, którą zdobyła Jego prawica.
zesłał im jadła do syta.
Wprowadził ich do ziemi swej świętej, *
na górę, którą zdobyła Jego prawica.
DRUGIE CZYTANIE
Ef 4, 17. 20-24 Przyoblec człowieka nowego
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Efezjan
Bracia:
To mówię i zaklinam was w Panu, abyście już nie postępowali tak, jak postępują poganie z ich próżnym myśleniem.
Wy zaś nie tak nauczyliście się Chrystusa. Słyszeliście przecież o Nim i zostaliście nauczeni w Nim, zgodnie z prawdą, jaka jest w Jezusie, że co się tyczy poprzedniego sposobu życia, trzeba porzucić dawnego człowieka, który ulega zepsuciu na skutek kłamliwych żądz, a odnawiać się duchem w waszym myśleniu i przyoblec człowieka nowego, stworzonego na obraz Boga w sprawiedliwości i prawdziwej świętości.
To mówię i zaklinam was w Panu, abyście już nie postępowali tak, jak postępują poganie z ich próżnym myśleniem.
Wy zaś nie tak nauczyliście się Chrystusa. Słyszeliście przecież o Nim i zostaliście nauczeni w Nim, zgodnie z prawdą, jaka jest w Jezusie, że co się tyczy poprzedniego sposobu życia, trzeba porzucić dawnego człowieka, który ulega zepsuciu na skutek kłamliwych żądz, a odnawiać się duchem w waszym myśleniu i przyoblec człowieka nowego, stworzonego na obraz Boga w sprawiedliwości i prawdziwej świętości.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ:
Mt 4, 4b
Alleluja, Alleluja, Alleluja
Nie samym chlebem żyje człowiek,
lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych.
lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych.
EWANGELIA
J 6, 24-35 Kto przychodzi do Chrystusa, nie będzie łaknął
Słowa Ewangelii według świętego Jana
Kiedy ludzie z tłumu zauważyli, że na brzegu jeziora nie ma Jezusa, a także Jego uczniów, wsiedli do łodzi, przybyli do Kafarnaum i tam Go szukali. Gdy zaś Go odnaleźli na przeciwległym brzegu, rzekli do Niego: «Rabbi, kiedy tu przybyłeś?»
Odpowiedział im Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb do sytości. Troszczcie się nie o ten pokarm, który ginie, ale o ten, który trwa na wieki, a który da wam Syn Człowieczy; Jego to bowiem pieczęcią swą naznaczył Bóg Ojciec».
Oni zaś rzekli do Niego: «Cóż mamy czynić, abyśmy wykonywali dzieła Boże?»
Jezus odpowiadając rzekł do nich: «Na tym polega dzieło zamierzone przez Boga, abyście uwierzyli w Tego, którego On posłał».
Rzekli do Niego: «Jakiego więc dokonasz znaku, abyśmy go widzieli i Tobie uwierzyli? Cóż zdziałasz? Ojcowie nasi jedli mannę na pustyni, jak napisano: „Dał im do jedzenia chleb z nieba”».
Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale dopiero Ojciec mój da wam prawdziwy chleb z nieba. Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu».
Rzekli więc do Niego: «Panie, dawaj nam zawsze tego chleba».
Odpowiedział im Jezus: «Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie».
Odpowiedział im Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb do sytości. Troszczcie się nie o ten pokarm, który ginie, ale o ten, który trwa na wieki, a który da wam Syn Człowieczy; Jego to bowiem pieczęcią swą naznaczył Bóg Ojciec».
Oni zaś rzekli do Niego: «Cóż mamy czynić, abyśmy wykonywali dzieła Boże?»
Jezus odpowiadając rzekł do nich: «Na tym polega dzieło zamierzone przez Boga, abyście uwierzyli w Tego, którego On posłał».
Rzekli do Niego: «Jakiego więc dokonasz znaku, abyśmy go widzieli i Tobie uwierzyli? Cóż zdziałasz? Ojcowie nasi jedli mannę na pustyni, jak napisano: „Dał im do jedzenia chleb z nieba”».
Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale dopiero Ojciec mój da wam prawdziwy chleb z nieba. Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu».
Rzekli więc do Niego: «Panie, dawaj nam zawsze tego chleba».
Odpowiedział im Jezus: «Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie».
Oto słowo Pańskie.
Kazanie
Pokarmem z nieba Pan swój lud obdarzył
Ksiądz profesor Waldemar Chrostowski Trudnym wyzwaniom często towarzyszą lęk i obawy przed przyszłością. Przeszłość, nawet bolesna i upokarzająca, jawi się jako łatwiejsza, bo już przeżyta i znana. W drodze do Ziemi Obiecanej Izraelici wiele razy tracili cierpliwość, tęskniąc za garnkami mięsa i porcjami chleba należnymi niewolnikom nawykłym do ciężkiej pracy. Bóg wychodził naprzeciw ich potrzebom i lękom. O zmierzchu otrzymywali mięso, zaś darem na każdy nowy dzień była manna, zsyłana jako „chleb z nieba na kształt deszczu”. Gdy zdumieni pytali, co to jest, Mojżesz wyjaśnił: „To jest chleb, który Pan wam daje na pokarm”. W Egipcie ciężko pracowali na zwyczajny chleb, a na pustyni otrzymują pokarm nadzwyczajny, nad którego przygotowywaniem się nie trudzą. W pełni zaspokaja ich głód i daje im poczucie bezpieczeństwa. Po wielu wiekach, które upłynęły od tych wydarzeń, psalmista, a wraz z nim lud Bożego wybrania, radośnie śpiewa: „Pokarmem z nieba Pan swój lud obdarzył”. Pamięć o darze manny przekazywano z pokolenia na pokolenie, dzięki czemu wciąż pozostawała ona duchowym pokarmem Izraela. Wychwalano Boga za „chleb niebieski”, dziękowano, że „spożywał człowiek chleb aniołów”.
Nazajutrz po cudownym rozmnożeniu chleba i ryb tłum szuka Jezusa, by Go obwołać królem. Jezus demaskuje te intencje: „Szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb do sytości”. Mimo to nie karci, lecz naucza, ukazuje całkowicie nowe horyzonty: „Troszczcie się nie o ten pokarm, który ginie, ale o ten, który trwa na wieki, a który da wam Syn Człowieczy”. Rozmnożenie chleba i ryb to znak i zapowiedź daru, który znacznie przewyższy dar manny z czasów Mojżesza. W mannie Izraelici upatrywali „chleb z nieba”, ale Jezus zapowiada: „Dopiero Ojciec mój da wam prawdziwy chleb z nieba”. Manna wpisywała się w rzeczywistość Pierwszego Przymierza, natomiast „prawdziwy chleb z nieba”, czyli Eucharystia, odzwierciedla radykalną nowość osoby i posłannictwa Jezusa Chrystusa.
Czytanie z Listu św. Pawła do Efezjan wzywa do zerwania z pogańskim sposobem życia. Można patrzeć na Chrystusa i Kościół oczami świata, i to spojrzenie nazbyt często udziela się też wielu chrześcijanom. Dlatego Apostoł Narodów zachęca, by patrzeć na świat oczami Chrystusa i Kościoła. Są to dwa zupełnie odmienne spojrzenia. To drugie, zakorzenione w Ewangelii, wymaga porzucenia „dawnego człowieka, który ulega zepsuciu na skutek kłamliwych żądz”. Niemało ludzi, nawet ochrzczonych, żyje tak, że lepiej dla nich, aby Boga nie było. Ulegają zepsuciu, zamykając oczy na Boga i Jego dary. Lecz ci, którzy wiernie trwają przy Chrystusie, też potrzebują nieustannej odnowy. Oznacza ona przyoblekanie „człowieka nowego, stworzonego na obraz Boga w sprawiedliwości i prawdziwej świętości”. Pokarm chrześcijanina, „człowieka nowego”, podtrzymujący i rozwijający jego życie duchowe, stanowi Eucharystia – dar już dawno przeczuwany na pustyni oraz zapowiedziany w Kafarnaum i ustanowiony w jerozolimskim Wieczerniku, a od prawie dwóch tysięcy lat hojnie rozdzielany w Kościele.
Nazajutrz po cudownym rozmnożeniu chleba i ryb tłum szuka Jezusa, by Go obwołać królem. Jezus demaskuje te intencje: „Szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb do sytości”. Mimo to nie karci, lecz naucza, ukazuje całkowicie nowe horyzonty: „Troszczcie się nie o ten pokarm, który ginie, ale o ten, który trwa na wieki, a który da wam Syn Człowieczy”. Rozmnożenie chleba i ryb to znak i zapowiedź daru, który znacznie przewyższy dar manny z czasów Mojżesza. W mannie Izraelici upatrywali „chleb z nieba”, ale Jezus zapowiada: „Dopiero Ojciec mój da wam prawdziwy chleb z nieba”. Manna wpisywała się w rzeczywistość Pierwszego Przymierza, natomiast „prawdziwy chleb z nieba”, czyli Eucharystia, odzwierciedla radykalną nowość osoby i posłannictwa Jezusa Chrystusa.
Czytanie z Listu św. Pawła do Efezjan wzywa do zerwania z pogańskim sposobem życia. Można patrzeć na Chrystusa i Kościół oczami świata, i to spojrzenie nazbyt często udziela się też wielu chrześcijanom. Dlatego Apostoł Narodów zachęca, by patrzeć na świat oczami Chrystusa i Kościoła. Są to dwa zupełnie odmienne spojrzenia. To drugie, zakorzenione w Ewangelii, wymaga porzucenia „dawnego człowieka, który ulega zepsuciu na skutek kłamliwych żądz”. Niemało ludzi, nawet ochrzczonych, żyje tak, że lepiej dla nich, aby Boga nie było. Ulegają zepsuciu, zamykając oczy na Boga i Jego dary. Lecz ci, którzy wiernie trwają przy Chrystusie, też potrzebują nieustannej odnowy. Oznacza ona przyoblekanie „człowieka nowego, stworzonego na obraz Boga w sprawiedliwości i prawdziwej świętości”. Pokarm chrześcijanina, „człowieka nowego”, podtrzymujący i rozwijający jego życie duchowe, stanowi Eucharystia – dar już dawno przeczuwany na pustyni oraz zapowiedziany w Kafarnaum i ustanowiony w jerozolimskim Wieczerniku, a od prawie dwóch tysięcy lat hojnie rozdzielany w Kościele.
Przypomnienia
1. 2 sierpnia przypada niedziela comiesięcznej adoracji Najświętszego Sakramentu.
2. We wtorek 4 sierpnia – wspomnienie św. Jana Marii Vianneya – patrona proboszczów.
3. W czwartek 6 sierpnia – święto Przemienienia Pańskiego.
2. We wtorek 4 sierpnia – wspomnienie św. Jana Marii Vianneya – patrona proboszczów.
3. W czwartek 6 sierpnia – święto Przemienienia Pańskiego.
Komentarze
Prześlij komentarz