Trzydziesta trzecia Niedziela zwykła
15 listopada 2015 r.
Trzydziesta trzecia Niedziela zwykła
Rok B, I
Pierwsze czytanie:
| |
Psalm responsoryjny:
| |
Drugie czytanie:
| |
Śpiew przed Ewangelią:
| |
Ewangelia:
|
PIERWSZE CZYTANIE
Dn 12, 1-3 Zmartwychwstanie w czasach ostatecznych
Czytanie z Księgi proroka Daniela
W owych czasach wystąpi Michał, wielki książę, który jest opiekunem dzieci twojego narodu. Wtedy nastąpi okres ucisku, jakiego nie było, odkąd narody powstały, aż do chwili obecnej. W tym czasie naród twój dostąpi zbawienia, każdy, kto się okaże zapisany w księdze.
Wielu zaś, co posnęli w prochu ziemi, zbudzi się: jedni do wiecznego życia, drudzy ku hańbie, ku wiecznej odrazie.
Mądrzy będą świecić jak blask sklepienia, a ci, którzy nauczyli wielu sprawiedliwości, jak gwiazdy przez wieki i na zawsze.
Wielu zaś, co posnęli w prochu ziemi, zbudzi się: jedni do wiecznego życia, drudzy ku hańbie, ku wiecznej odrazie.
Mądrzy będą świecić jak blask sklepienia, a ci, którzy nauczyli wielu sprawiedliwości, jak gwiazdy przez wieki i na zawsze.
PSALM RESPONSORYJNY:
Ps 16 (15), 5 i 8. 9-10. 11 (R.: por. 1)
Strzeż mnie, mój Boże, Tobie zaufałem.
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem, *
to On mój los zabezpiecza.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy, *
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.
to On mój los zabezpiecza.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy, *
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.
Strzeż mnie, mój Boże, Tobie zaufałem.
Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje, *
a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie,
bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz *
i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.
a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie,
bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz *
i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.
Strzeż mnie, mój Boże, Tobie zaufałem.
Ty ścieżkę życia mi ukażesz, *
pełnię Twojej radości
i wieczną rozkosz *
po Twojej prawicy.
pełnię Twojej radości
i wieczną rozkosz *
po Twojej prawicy.
DRUGIE CZYTANIE
Hbr 10, 11-14. 18 Skuteczność ofiary Chrystusa
Czytanie z Listu do Hebrajczyków
W Starym Przymierzu każdy kapłan staje codziennie do pełnienia swej służby, wiele razy te same składając ofiary, które żadną miarą nie mogą zgładzić grzechów. Jezus Chrystus przeciwnie, złożywszy raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, zasiadł po prawicy Boga, oczekując tylko, «aż nieprzyjaciele Jego staną się podnóżkiem nóg Jego».
Jedną bowiem ofiarą udoskonalił na wieki tych, którzy są uświęcani. Gdzie jest odpuszczenie, tam już więcej nie zachodzi potrzeba ofiary za grzechy.
Jedną bowiem ofiarą udoskonalił na wieki tych, którzy są uświęcani. Gdzie jest odpuszczenie, tam już więcej nie zachodzi potrzeba ofiary za grzechy.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ:
Łk 21, 36
Alleluja, Alleluja, Alleluja
Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie,
abyście mogli stanąć przed Synem Człowieczym.
abyście mogli stanąć przed Synem Człowieczym.
EWANGELIA
Mk 13, 24-32 Sąd ostateczny
Słowa Ewangelii według świętego Marka
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«W owe dni, po wielkim ucisku słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku. Gwiazdy będą padać z nieba i moce na niebie zostaną wstrząśnięte.
Wówczas ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłokach z wielką mocą i chwałą. Wtedy pośle On aniołów i zbierze swoich wybranych z czterech stron świata, od krańca ziemi aż do szczytu nieba.
A od drzewa figowego uczcie się przez podobieństwo. Kiedy już jego gałąź nabiera soków i wypuszcza liście, poznajecie, że blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, że blisko jest, we drzwiach.
Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie. Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą. Lecz o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec».
«W owe dni, po wielkim ucisku słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku. Gwiazdy będą padać z nieba i moce na niebie zostaną wstrząśnięte.
Wówczas ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłokach z wielką mocą i chwałą. Wtedy pośle On aniołów i zbierze swoich wybranych z czterech stron świata, od krańca ziemi aż do szczytu nieba.
A od drzewa figowego uczcie się przez podobieństwo. Kiedy już jego gałąź nabiera soków i wypuszcza liście, poznajecie, że blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, że blisko jest, we drzwiach.
Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie. Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą. Lecz o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec».
Oto słowo Pańskie.
Kazanie
Przygotowanie na przyjście Chrystusa Pana
O. Stanisław Jarosz OSPPE Dzisiejsze czytania nie są po to, aby nas wystraszyć, ale mają nas przygotować na przyjście Chrystusa Pana w liturgii Adwentu, na spotkanie z Jezusem w godzinie naszej śmierci oraz na ostateczne Jego przyjście w chwale i tryumfie nad wszelkim złem i nieprawością w czasie Sądu Ostatecznego.
Język Biblii nie jest opisem astronomicznych wydarzeń, nie jest to opis w kategoriach astrofizyki. Jest to opis symboliczny, a nie dosłowna zapowiedź nadchodzących wydarzeń. Jezus w nauczaniu nie korygował błędnych pojęć astronomicznych tamtego czasu, nie tłumaczył, że ziemia nie jest płaska. Nasze pojęcie o wszechświecie też nie jest kompletne, nie wiemy wszystkiego. Wymowa obrazów biblijnych ma nam uświadomić, że chwała przychodzącego Pana przewyższy wszelkie pojęcia, które znamy. Przyroda, świat, kosmos, wszechświat okażą się niczym wobec majestatu i potęgi Syna Bożego. Błędem byłaby próba odliczania czasu do końca świata, jak robią to niektóre sekty. Nikt nie wie, kiedy to nastąpi – tylko Ojciec. Jedno jest pewne: te wydarzenia będą miały swój czas i nastąpią.
Pokoleniem, o którym mówi Ewangelia, jest pokolenie uczniów Jezusa, którymi dzisiaj jesteśmy my. Ewangelia wzywa nas do czujności, do gotowości na spotkanie z naszym Panem. Wszystko to, co zapowiadają te teksty, już się dzieje i zachodzi w tym pokoleniu; w naszych czasach pojawiają się znaki, w każdym pokoleniu chwała Boża już się objawia i trwa prześladowanie uczniów Jezusa. Chrześcijanie są wezwani, by w spokoju i wielkiej wolności z nadzieją oczekiwać przyjścia Pana, wiedząc, że przyjdzie kres tego wszystkiego, co ich zabija, co ich niszczy, czekają, aż się objawi ostateczne zwycięstwo Chrystusa nad wszelkim złem i jego konsekwencjami. Nie czekają na koniec świata, ale na powtórne przyjście Pana.
Chcemy przyspieszyć tę godzinę, pragniemy spotkania z Jezusem w Jego chwale, w potędze, w Jego zwycięstwie. Chrześcijanin żyje nie tylko teraźniejszością, ale wybiega do przodu, zmierza ku chwalebnej przyszłości. W każdej Mszy św. powtarzamy: „oczekujemy Twego przyjścia w chwale”. Mamy bowiem obietnicę: „W owych czasach wystąpi Michał, wielki książę, który jest opiekunem dzieci twojego narodu”. Tym narodem jest lud Boży, Kościół święty, złożony z ludów i narodów, w którym żyje, działa i zbawia nasz Pan Jezus Chrystus. „Chrystus (...) złożywszy raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, zasiadł po prawicy Boga, oczekując tylko, «aż nieprzyjaciele Jego staną się podnóżkiem nóg Jego»”. W tym jest nasza nadzieja i również nasze zwycięstwo. „W tym czasie naród twój dostąpi zbawienia, każdy, kto się okaże zapisany w księdze”. Jesteśmy Kościołem, z Jezusem jesteśmy sakramentem zbawienia dla tego świata (por. Sobór Watykański II, Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym „Gaudium et spes”, 45).
Język Biblii nie jest opisem astronomicznych wydarzeń, nie jest to opis w kategoriach astrofizyki. Jest to opis symboliczny, a nie dosłowna zapowiedź nadchodzących wydarzeń. Jezus w nauczaniu nie korygował błędnych pojęć astronomicznych tamtego czasu, nie tłumaczył, że ziemia nie jest płaska. Nasze pojęcie o wszechświecie też nie jest kompletne, nie wiemy wszystkiego. Wymowa obrazów biblijnych ma nam uświadomić, że chwała przychodzącego Pana przewyższy wszelkie pojęcia, które znamy. Przyroda, świat, kosmos, wszechświat okażą się niczym wobec majestatu i potęgi Syna Bożego. Błędem byłaby próba odliczania czasu do końca świata, jak robią to niektóre sekty. Nikt nie wie, kiedy to nastąpi – tylko Ojciec. Jedno jest pewne: te wydarzenia będą miały swój czas i nastąpią.
Pokoleniem, o którym mówi Ewangelia, jest pokolenie uczniów Jezusa, którymi dzisiaj jesteśmy my. Ewangelia wzywa nas do czujności, do gotowości na spotkanie z naszym Panem. Wszystko to, co zapowiadają te teksty, już się dzieje i zachodzi w tym pokoleniu; w naszych czasach pojawiają się znaki, w każdym pokoleniu chwała Boża już się objawia i trwa prześladowanie uczniów Jezusa. Chrześcijanie są wezwani, by w spokoju i wielkiej wolności z nadzieją oczekiwać przyjścia Pana, wiedząc, że przyjdzie kres tego wszystkiego, co ich zabija, co ich niszczy, czekają, aż się objawi ostateczne zwycięstwo Chrystusa nad wszelkim złem i jego konsekwencjami. Nie czekają na koniec świata, ale na powtórne przyjście Pana.
Chcemy przyspieszyć tę godzinę, pragniemy spotkania z Jezusem w Jego chwale, w potędze, w Jego zwycięstwie. Chrześcijanin żyje nie tylko teraźniejszością, ale wybiega do przodu, zmierza ku chwalebnej przyszłości. W każdej Mszy św. powtarzamy: „oczekujemy Twego przyjścia w chwale”. Mamy bowiem obietnicę: „W owych czasach wystąpi Michał, wielki książę, który jest opiekunem dzieci twojego narodu”. Tym narodem jest lud Boży, Kościół święty, złożony z ludów i narodów, w którym żyje, działa i zbawia nasz Pan Jezus Chrystus. „Chrystus (...) złożywszy raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, zasiadł po prawicy Boga, oczekując tylko, «aż nieprzyjaciele Jego staną się podnóżkiem nóg Jego»”. W tym jest nasza nadzieja i również nasze zwycięstwo. „W tym czasie naród twój dostąpi zbawienia, każdy, kto się okaże zapisany w księdze”. Jesteśmy Kościołem, z Jezusem jesteśmy sakramentem zbawienia dla tego świata (por. Sobór Watykański II, Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym „Gaudium et spes”, 45).
Komentarze
Prześlij komentarz